مطالبه گری دانشجویی از نهضت ملی مسکن تا تأمین حقابه هیرمند / اردو‌های جهادی پررونق برگزار می‌شود
تاریخ انتشار: ۱۳ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۳۷۹۸۰۸
در هفته‌ای که گذشت دانشجویان موضوعاتی مانند پیشرفت نهضت ملی مسکن، تأمین آب در استان‌های جنوبی کشور و حل مشکل ارائه تسهیلات به مردم برای ساخت خانه را مدنظر قرار دادند.
گروه استان‌های خبرگزاری دانشجو، تابستان به نیمه رسیده و در دانشگاه‌ها کمتر جنب و جوش حضور دانشجویان دیده می‌شود. فعالیت دانشجویی بیشتر معطوف به برگزاری اردو‌های جهادی یا دوره‌های تشکیلاتی است یا صرف پیگیری و حل مشکلات مردم می‌شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
گروه‌های مختلفی از دانشجویان اوقات فراغت خود را در فعالیت‌های جهادی و کمک به مردم در مناطق کم برخوردار می‌کنند. جمعی از دانشجویان دانشگاه آزاد یاسوج به روستای اسفندان رفتند و در بخش دیشموک به مردم خدمت رسانی کردند. دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی این شهرستان نیز به منطقه لوداب رفته و به مردم خدمات پزشکی و فرهنگی ارائه دادند.
بیشتر بخوانید:
گروه جهادی بسیج دانشگاه علوم پزشکی یاسوج در منطقه لوداب خدمت رسانی کردند اردوی جهادی دانشجویان دانشگاه آزاد یاسوج در اسفندان برگزار شد رشد ۲ برابری اردو‌های جهادی دانشگاه/ مشارکت دانشجویان ۱۲۰ درصد افزایش یافت
مطالبه گری دانشجویی برای حل مشکلات مردم در این ایام نیز ادامه داشت. دانشجویان استان ایلام در سفری یک روزه، همراه امام جمعه ایلام، فرماندار دهلران و مدیر پتروشیمی این شهرستان را به بررسی وضعتی این شرکت پرداختند. این موضوع در برنامه هفته گذشته دادستان نیز مطرح شد.
مساله اختصاص زمین برای احداث بیمارستان مادر و کودک در بجنورد به مساله‌ای فرسایشی تبدیل شده که حل آن همت واقعی مسئولان استانی را می‌طلبد. دانشجویان خراسان شمالی مطالبات خود را از مسئولان برای حل این مساله در بیانیه‌ای مطرح کردند.
یکی از مطالبات مهم دانشجویان، مساله احداث خوابگاه برای دانشجویان متاهل است. موضوعی که پس از ابلاغ سیاست‌های افزایش جمعیت مورد توجه قرار گرفته، با این حال مدیران دانشگاه‌ها می‌گویند اولویت با اسکان دانشجویان مجرد است، چون امکان اجاره خانه برای متأهلان ساده‌تر است.
امکانات رفاهی در گیلان مورد بی مهری مسئولان قرار گرفته است. این موضوع را مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه لاهیجان می‌گوید که به مساله آبرسانی به روستا‌های این شهرستان را پیگیری می‌کند.
بیشتر بخوانید:
پیگیری بسیج دانشجویی استان ایلام از آخرین وضعیت پتروشیمی دهلران بررسی مطالبات کارگران پارس جنوبی / احداث پتروشیمی دهلران به کجا رسید؟ اولویت دانشگاه اسکان دانشجویان مجرد است / قانون جوانی جمعیت ۱۰ درصد بودجه عمرانی را درگیر می‌کند محرومیت‌های پنهان، زیر پوست سبز گیلان / بخشی از مشکل آبرسانی روستای سیارستاق حل شد
سیستان این روز‌ها با مشکلات زیادی گرفتار است؛ سوءمدیریت آب در این استان شاید بیشتر از نقاط کشور مشهود باشد. به خصوص که طالبان آب هیرمند را گروگان گرفته اند. شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی در همین راستا نامه‌ای به رئیس جمهور نوشت و اعلام کرد که وزارتخانه‌های نیرو و امور خارجه اقدام قابل اعتنایی درباره وضعیت آب سیستان نداشته اند.
مردم زابل در اعتراض به عدم تحقق حقابه هیرمند تجمع اعتراضی برگزار کردند. امام جمعه این شهرستان در جمع مردم اعلام کرد که مشکلات سیستان و بلوچستان نیازمند مدیر جهادی است.
همچنین نماینده ولی فقیه در این استان گفته که مشکلات و موانع پیش روی کار باید برای مردم تبیین شود، زیرا در غیر این صورت اینگونه به نظر می‌رسد که انگار به دنبال لاپوشانی هستند که متاسفانه این فضا در استان مرسوم است.
بیشتر بخوانید:
وزارت نیرو و امور خارجه عملکرد قابل قبولی در مسئله آب سیستان نداشتند تجمع قانونی مردم زابل در اعتراض به عدم تحقق حق‌آبه هیرمند سیستان مدیر جهادی می‌خواهد/ بند کمالخان را اسرائیل خبیث برای تشنگی مردم سیستان ساخته است مشکلات و موانع باید برای مردم تبیین شود / برخی به دنبال لاپوشانی مسائل هستند!
با گذشت چندین سال از ارائه طرح جامع مدیریت گرگان و پیش بینی توسعه فضای سبز در هسته مرکزی این شهر با عنوان «چهارباغ گرگان»، این نیاز اساسی شهروندان همچنان در پیچ و خم مباحث اداری، مالی و حقوقی ابتر مانده و زمان تحقق آن نامشخص است.
بخش سوم از اعتبار ۱۰۰ میلیارد تومانی برای لایروبی خلیج گرگان نیز در هفته گذشته به تحقق، نزدیک شد. این موضوع را استاندار گلستان گفته که وزیر کشور با پرداخت این مبلغ موافقت کرده و به این ترتیب لایروبی تنها خلیج دریای خزر سرعت می‌گیرد.
پروژه خاوران تبریز در فاز ۲ به مشکل برخورده است؛ زمین‌های مسکونی این پروژه پس از گذشت ۱۳ سال به مالکان تحویل نشده و هر روز هزینه ساخت و ساز برای مالکان افزایش می‌یابد.
مساله کارخانه نساجی مازندران پس از گذشت بیش از یک دهه از تعطیلی و ورشکستگی آن همچنان ادامه دارد. اگرچه این کارخانه اکنون تعطیل است، اما کارگران آن همچنان مشکلات بازنشستگی خود هستند.
چالش‌های استان اصفهان در بحران آب به قدری هست که مانع توسعه جمعیتی و صنعتی این استان باشد. این موضوع را مهدی طغیانی، نماینده مردم اصفهان در جلسه شورای گفتگو دولت و بخش خصوصی مطرح و از اینکه شهرک‌های صنعتی این استان به دنبال توسعه هستند، انتقاد کرد.
وقوع پدیده ریزگرد‌ها در شرق کشور که هم صحرای قره قوم ترکمنستان و هم دشت‌های سرخس و ... در آن دخیل هستند، صدای مردم در شهرهای خراسان رضوی و خراسان شمالی را درآورده است. اگرچه مسئولان استانی به دنبال استفاده از یک راه حل ساده برای مقابله با ریزگرد‌های داخلی هستند، اما مدیران ستاد مقابله با ریزگرد‌ها به مالچ پاشی به عنوان آخرین راهکار نگاه می‌کنند.
بیشتر بخوانید:
گرگان در انتظار ونتیلاتور‌های سبز / انتظار چندین ساله گرگانی‌ها برای ساخت چهارباغ موافقت وزیر کشور با پرداخت سومین بخش اعتبار۱۰۰ میلیارد تومانی لایروبی خلیج گرگان ماجرای فاز ۲ خاوران تبریز از کجا آغاز شد؟/ تعلل شهرداری، گره تحویل اراضی مالکان را کور کرد مالچ‌پاشی؛ آخرین مرحله مقابله با ریزگرد‌ها / سرخس نیازمند برنامه‌های بلندمدت و بادوام است
مساله قیمت مسکن، اگرچه در شهر تهران شدیدتر است، اما با توجه به سطح درآمدی مردم در شهرهای دیگر، افزایش قیمت مسکن چشمگیر بوده و مشکلاتی را برای مردم ایجاد کرده است. اجرای طرح تنظیم و کنترل بازار املاک و مستغلات در استان گلستان ایجاد شده تا از دستکاری بنگاه‌های املاکی در قیمت مسکن جلوگیری شود.
با این حال با اجرای نهضت ملی مسکن، می‌توان به کاهش قیمت این کالای اساسی امیدوار بود. در خراسان رضوی اعلام شده که ۱۵ برابر مسکن مهر در خراسان رضوی، زمین برای نهضت ملی مسکن تأمین شده است. حالا می‌ماند تسهیلات بانکی که باید مردم از آنها استفاده کنند تا بتوانند در این نهضت سهیم باشند. در سیستان و بلوچستان هم به گفته دبیر شورای مسکن این استان برای ساخت بیش از ۸۷ هزار واحد ویلایی زمین تأمین شده است.
بیشتر بخوانید:
مهار قیمت‌ها با چشم‌پوشی از تورم و گذر از مبانی حقوقی! / تنظیم بازار مستغلات مکانیزم کارآمدتر می‌طلبد واگذاری زمین برای ساخت ۸۰۶۱ واحد مسکونی ویلایی نهضت ملی در سیستان و بلوچستان ۱۵ برابر مسکن مهر در خراسان رضوی، زمین برای نهضت ملی مسکن تامین شده است
روزهای بسیار گرم تابستان امسال با گرمای مطالبه گری همراه بوده و دانشجویان موضوعاتی مانند پیشرفت نهضت ملی مسکن، تأمین آب در استان های جنوبی کشور و حل مشکل ارائه تسهیلات به مردم برای ساخت خانه را مدنظر قرار دادند.
منبع: خبرگزاری دانشجو
کلیدواژه: بیشتر بخوانید نهضت ملی مسکن خراسان رضوی برای ساخت ریزگرد ها حل مشکل
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۳۷۹۸۰۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مناقشه آبی ایران و افغانستان وارد فاز جدیدی شد
افغانستان در بالادست قرار دارد و دست بالای حقابه‌ها در اختیار این کشور است. مناقشه ایران و افغانستان بر سر آب‌های مرزی تنها مختص به امروز و زمان حکومت طالبان نبوده است. این اختلافات از زمان قاجار و بین ساکنان حوزه رودخانه هیرمند وجود داشته، به‌طوری که در سال ۱۸۵۷ حکمیت تقسیم آب‌های مرزی بین ایران و افغانستان به دولت انگلیس ارجاع شد.
به گزارش هم‌میهن، ژنرال گلد اسمیت، وزیر خارجه انگلیس در آن زمان رأیی صادر کرد که براساس آن هیچ‌یک از طرفین نباید به عملیاتی مبادرت کند که باعث کسر آب لازم برای آبیاری سواحل هیرمند شود و دو کشور باید به‌صورت مساوی از آب هیرمند برخوردار باشند، اما اختلافات همچنان ادامه یافت تا به سال ۱۲۸۱ و کلنل مک‌ماهون رسید. مک‌ماهون بالاخره در سال ۱۲۸۴ هجری شمسی رای داد که از آب هیرمند در بند کمالخان دوسوم به افغانستان و یک‌سوم به ایران برسد.
این رای و شروطی که بر ایران تحمیل می‌کرد اعتراض ایران را به‌دنبال داشت و اختلافات ادامه یافت تا در زمان پهلوی اول، در سوم اسفند ۱۳۱۵ با امضای پروتکل موقتی قرار شد هر مقدار آبی که به بند کمالخان می‌رسد، به‌صورت مساوی میان دو کشور تقسیم شود. برای محکم‌کاری در سال ۱۳۱۷ هم اعلامیه‌ای از سوی وزارت خارجه ایران و افغانستان منتشر شد که مجلس شورای ملی در سال ۱۳۱۸ این اعلامیه را تصویب کرد، اما مجلس افغانستان حاضر به تصویب آن نشد و اختلافاتی که تصور می‌شد حل‌شده ادامه یافت.
افغانستان همچنان از تخصیص حقابه ایران خودداری می‌کرد تا در سال ۱۳۲۶ نبود آب در طرف ایران به مرگ بیش از ۲۴هزار رأس گاو و کوچ مردم در استان سیستان‌وبلوچستان منتهی شد. در این سال پای میانجی‌گری ایالات متحده هم بر این اختلاف باز شد و در سال ۱۳۲۷ موضوع به شورای امنیت سازمان ملل کشید.
در نهایت در سال ۱۳۵۱ معاهده حقابه میان افغانستان و ایران درباره هیرمند بین امیرعباس هویدا، نخست‌وزیر ایران و محمدموسی شفیق، نخست‌وزیر افغانستان امضا شد و مجالس هر دو کشور آن را تصویب کردند، اما موضوع هریرود همچنان بلاتکلیف ماند. تقریباً هیچ دولتی در افغانستان به‌طور دائم حقابه ایران از هیرمند و هریرود را اجرا نکرده است.
قوانین آب‌های مرزی چه می‌گویند؟طبق مفاد کنوانسیون ۱۹۹۷ سازمان ملل متحد، هر دولتی که در حوزه رودخانه مشترک قرار دارد، این حق را داراست که در قلمرو سرزمینی خود، بهره‌برداری منصفانه و معقول از جریان آب حوضه آبریز فرامرزی، با الزام به عدم آسیب‌رسانی جدی به سایر کشور‌های مشترک، داشته باشد. براساس این کنوانسیون استفاده و توسعه رودخانه‌های فرامرزی باید با هدف دستیابی به استفاده بهینه و پایدار از آن و منافع حاصل از آن با در نظر گرفتن منافع سایر کشور‌های ساحلی صورت گیرد و حق دولت‌ها برای استفاده از رودخانه مشترک و همچنین وظیفه همکاری در حفاظت از آن به رسمیت شناخته شود.
اما مشکل این است که کنوانسیون‌ها و قوانین بین‌المللی از این دست در اکثر موارد با در نظر گرفتن شرایط و ویژگی‌های کشورهایی، چون کشور‌های اروپایی نوشته می‌شوند. مثلاً رودخانه دانوب را در نظر بگیرید که مرز بین ۱۰ کشور اروپایی است و در مسیر خود از آلمان، اتریش، اسلواکی، مجارستان، کرواسی، صربستان، بلغارستان، رومانی، مولداوی و اوکراین عبور می‌کند.
در خبر‌های بین‌المللی کمتر می‌خوانیم که اختلاف عمیقی بین این همه کشور بر سر آب این رودخانه وجود داشته باشد و تقریباً تمامی کشور‌های مسیر چنین رودخانه‌ای که دلتای آن دومین دلتای بزرگ جهان است، براساس قوانین حاکم بر حقابه‌های تعیین‌شده عمل می‌کنند و در صورت بروز اختلاف، به همین قوانین مراجعه می‌شود. درحالی‌که واقعیت جغرافیایی ایران این است که ما در اروپا نیستیم و همسایگان ما آلمان و اتریش و بقیه کشور‌ها نیستند.
ما در بهترین حالت همسایه‌ای، چون ترکیه داریم که اگرچه کشوری اروپایی است، اما برنامه سدسازی‌هایش در زمان تکمیل، بلایی بدتر از مشکلی که افغانستان برای ما به‌وجود آورده بر سر ایران خواهد آورد؛ و در شرق، با حکومت طالبان طرف هستیم، حکومتی که تمامی کشور‌ها و نهاد‌های بین‌المللی به دلیل قوانین ضدانسانی حاکم بر این حکومت، به‌طور کلی قادر نیستند آن را به رسمیت بشناسند، پس آرزویی عبث و بیهود است اگر ایران انتظار داشته باشد طالبان مراودات سیاسی و اقتصادی بین‌المللی را به رسمیت بشناسد؛ مراوداتی که طالبان تقریباً هیچ شناختی از آنها ندارد.
هرچند با تاریخچه مختصری که در اینجا ارائه شد هم مشخص است که همان زمانی که دولتی مورد تایید جوامع بین‌المللی در افغانستان حضور داشت باز هم پایبندی به قوانین بین‌المللی در حوزه آب‌های مرزی، برای این دولت موضوعی کاملاً تعریف‌نشده بود.
افغانستان بر سر منابع آبی مشترک چه آورده؟جواب این سوال در «دکترین هارمون» نهفته است. «دکترین هارمون» نظریه «حاکمیت مطلق سرزمینی» است که حامی آزادی نامحدود یک کشور در بهره‌برداری از آب‌های رودخانه‌های بین‌المللی است که از قلمرو آن کشور عبور می‌کنند و مدعی است که کشور‌ها در رابطه با چنین منابع آبی‌ای به‌هیچ‌وجه متعهد به تعهدات قانونی بین‌المللی نیستند. این دکترین ابتدا در سال ۱۸۹۵ به درخواست وزارت امور خارجه آمریکا برای مشاوره در مورد اختلاف ایالات‌متحده با مکزیک درخصوص استفاده از آب رودخانه ریوگرانده شکل گرفت، اما بعد‌ها توسط بسیاری از کنوانسیون‌ها و نهاد‌های بین‌المللی رد شد. حالا این دکترین در دستور کار امارت اسلامی برای مهار آب‌های فرامرزی قرار گرفته است.
خردادماه سال گذشته احمد وحیدی، وزیر کشور، گفته بود که «پیشتر مسئولان مختلفی در زمینه حقابه هیرمند صحبت کرده‌اند. از این رو ما منتظر آن تیم مشترکی هستیم که به اتفاق طالبان و نیرو‌های ایرانی و متخصص تشکیل شود تا این تیم وضعیت آب را در سد‌های منطقه بررسی کنند و ببینند در حال حاضر با توجه به حقابه ایران، وضعیت فعلی چگونه است».
وحیدی تاکید کرده بود: «اگر آب در سد‌ها موجود بود، طرف طالبان باید سهم ایران را بدهد و اگر نبود این مسئله باید برای ما روشن شود؛ چراکه متخصصین ما معتقدند در این سد‌ها آب موجود است، اما طرف طالبان می‌گوید که آب موجود نیست. با این حال تشکیل کمیته مشترک از سمت ما پیش‌بینی شده و این کمیته باید تشکیل و از محل مذکور بازدید کنند. به هر حال طالبان باید این موضوع را سامان دهد.»
پیش از آن ابراهیم رئیسی در سفر به استان سیستان‌وبلوچستان از طالبان خواسته بود «حق مردم سیستان و بلوچستان را سریع‌تر بدهند». این سخنان رئیسی با واکنش تمسخرآمیز طالبان مواجه شده بود. طالبان ایران را به بی‌اطلاعی از وضعیت آب هیرمند متهم کرده و از مقامات ایرانی خواسته بود «معلومات خود را در مورد هیرمند تکمیل کنند». همان موقع سخنگوی سازمان فضایی ایران گفته بود این سازمان با تصاویر ماهواره‌ای وضعیت آب در این رودخانه را بررسی کرده و «تصاویر ماهواره‌ای نشان می‌دهد که حکومت افغانستان در برخی نقاط با انحراف مسیر آب و ایجاد بند‌های متعدد، مانع از رسیدن آب به ایران شده است.»
حالا در کنار تصاویری که حاکی از رهاسازی آب در افغانستان به سمت شوره‌زار‌ها هستند، خبر رسیده فاز جدید سد پاشدان بر روی رودخانه هریرود در بالادست ایران (استان خراسان رضوی) و سد دوستی با حضور ملاعبدالغنی برادر، معاون اقتصادی نخست‌وزیر طالبان و عبدالطیف منصور، سرپرست وزارت آب و انرژی طالبان، افتتاح شده است. سد پاشدان یکی از پروژه‌های بزرگ سدسازی کشور افغانستان محسوب می‌شود که در ۲۰ کیلومتری شرق شهر هرات بر روی سرشاخه‌های هریرود واقع شده و ظرفیت ذخیره ۴۵ میلیون مترمکعب آب را دارد.
هریرود، دومین رود مهم افغانستان پس از هیرمند، از مناطق مرتفع ولسوالی لعل و سرجنگل سرچشمه می‌گیرد و با گذر از ولایت‌های غور و هرات در افغانستان، از مرز مشترک افغانستان و ایران می‌گذرد و پس از پیوستن کشف‌رود به آن، با نام رود تجن وارد شنزار‌های کشور ترکمنستان شده و به بیابان قره‌قوم منتهی می‌شود. هریرود از منابع اصلی آب ورودی به بخش‌هایی از شمال شرق ایران، یکی از منابع تامین آب مشهد و نیز دشت سرخس است.
اگر بین ایران و افغانستان بر سر هیرمند توافقنامه‌هایی، هرچند اجرانشده، وجود دارد، بر سر استفاده از هریرود همان توافقات نصف‌ونیمه هم وجود ندارد. به این شکل دست ایران حتی از اعتراض هم کوتاه است؛ اعتراض‌هایی که تاکنون درباره هیرمند به جایی نرسیده است.
به‌طور کلی در افغانستان چهار پروژه سد کجکی، سدکمال‌خان، سدبخش‌آباد و سد پاشدان وجود دارند که تقریباً به‌طور کامل به بهره‌برداری رسیده‌اند و همه این چهار پروژه بر روی منابع آبی مشترک با ایران اجرا شده‌اند.
افغانستان از ایران چه می‌خواهد؟جواب این سوال به احتمال قوی همان «پول» است. به هر حال کشوری که حقابه دستش است می‌تواند با استفاده از آن، خواسته‌های خود را به کشور پایین‌دست تحمیل کند؛ کاری که ترکیه در مرز‌های غربی می‌کند و هر روز بر پروژه‌های آبی خود می‌افزاید. فروردین ۱۴۰۰، قبل از تسلط دوباره طالبان بر همسایه شرقی ایران بود که محمد‌اشرف‌غنی، رئیس‌جمهور وقت افغانستان، در مراسم افتتاح سد کمالخان در ولایت نیمروز به صراحت گفت، کشورش «از این پس در مقابل نفت به ایران آب می‌دهد». سدکمال‌خان بر روی رودخانه هیرمند در مرز ایران و افغانستان احداث شده است.
صراحتی که در این گفتار رئیس‌جمهور سابق افغانستان بود به‌واقع همان نظمی است که بر قوانین کشور‌ها در همه جای دنیا حاکم است. اگر شما کشوری با منابع غنی طبیعی - هر منبعی - هستید که کشور‌های دیگری به آن نیاز دارند، پس می‌توانید از آن منبع طبیعی درآمدزایی کنید. اگر از این منظر به خواسته افغانستان نگاه کنیم، احتمالاً باید منطقی به‌نظر برسد، البته منطقی که بر روابط بین طالبان با سایر کشور‌ها و در واقع، روابط بین یک حکومتی که کل دنیا به رسمیت نشناخته‌اند با بقیه دنیا، حاکم است.
درباره ایران و افغانستان بار‌ها شاهد بوده‌ایم که حکومت قبلی افغانستان و حالا طالبان مدعی رهاسازی حقابه ایران از هیرمند بوده‌اند، اما در عمل هیچ آبی به ایران نرسیده است. تفکر حاکم بر حکومت‌های افغانستان و حتی مردم مناطق مرزی این کشور این است که همسایگان در قبال جریان آب به سمت مرز‌ها باید پول پرداخت کنند و واقعیت حاکم بر روابط بین افغانستان با همسایگانش این است که با قوانین بین‌المللی نمی‌توان با این گروه به مذاکره نشست.
تشدید اقدامات افغانستان در حوزه آب در طی سال‌های اخیر به‌ویژه باعث کاهش شدید ذخایر آبی «چاه‌نیمه‌ها» به‌عنوان اصلی‌ترین منبع تامین آب در استان سیستان و بلوچستان شده است. مشکل خشکسالی هم وضعیت را از گذشته بدتر کرده است. واقعیت حاکم بر جغرافیای ایران در منطقه شرق وابستگی ایران به آبِ واردشده از افغانستان را نشان می‌دهد. اما دست ایران هم کاملاً خالی نیست. نباید از نظر دور داشت که افغانستان هم به ایران نیاز دارد و این نیاز افغانستان به ایران می‌تواند ابزار فشاری باشد بر حکومت طالبان تا ایران بتواند حقابه خود را به‌دست بیاورد.
افغانستان به دلیل سال‌ها جنگ در این کشور، از داشتن زیرساخت‌هایی، چون نیروگاه‌های تولید برق به قدر کفایت محروم است. این می‌تواند ابزاری باشد برای ایران برای برقراری یک مبادله پایاپای برق برای افغانستان و آب برای سیستان و بلوچستان. ابزار دوم ایران هم در تجارت خارجی افغانستان نهفته است. این کشور به هیچ دریایی یا آب‌های بین‌المللی راه ندارد. ایران می‌تواند از طریق بندر چابهار تجارت خارجی افغانستان را تسهیل کند و در مقابل افغانستان را ملزم به تامین حقابه ایران کند. دسترسی به بنادر ایران برای حکومت طالبان حیاتی است و ایران می‌تواند از این نیاز به نفع خود بهره ببرد. از سویی صادرات نفت به افغانستان، همان که اشرف‌غنی زمانی خواهان آن بود، دیگر راه‌حلی است که ایران می‌تواند در پیش بگیرد.
مسائل محیط زیستی تمامی کشور‌ها ارتباط تنگاتنگی با روابط سیاسی و بین‌المللی این کشور‌ها با دنیا دارد. استفاده بهینه از تمامی ابزار‌های فوق که ایران به آن مجهز است، به این بستگی دارد که ایران بتواند سیاست خارجی خود را برای استفاده از این ابزار‌ها تقویت کند.
طالبان حکومتی است که به یکباره از اعماق تاریخ به قرن بیست‌ویکم پرتاب شده است، اما با همین حکومت هم می‌شود مذاکره کرد. بدون شک تمرین مذاکره و ارائه پیشنهاد‌هایی که طالبان و مردم افغانستان نتوانند آن را رد کنند، به یک دیپلماسی قوی نیاز دارد؛ دیپلماسی‌ای که بتواند منافع ایران را در نظر گرفته و براساس آن مذاکره کند. دیپلماسی ایران باید تبدیل به «هنر رزم» محیط زیستی شود هماهنگ با مقتضیات جغرافیایی.
استرداد ۸۵ میلیون ریال به حساب زائران حج تمتع ۱۴۰۲